حسادت

من در هیچ حالتی برپرنده ای که در قفس به دنیا آمده
حسد نمی برم
زیرا هرگز ازتابستان جنگل خبر نداشته
من بر آن بی رحمی که در قلمرو زمان از آزادی سوء استفاده
می کند رشک نمی ورزم
فردی که در قید و بند جرم و جنایت نیست٬
هشیاری اش هرگز بیدار نمی شود
به قلبی که هرگز به صداقت و دوستی تمایل ندارد
و به فرد هراسان و سست عنصری که خود را متبرک میداند٬
و در گرداب رکود و عدم تحرک غوطه ور است حسادت
نمی کنم٬
من در درستی آنچه اتفاق می افتد تردید ندارم٬
و در لحظه های سرشار از غم و اندوه آن را حس می کنم.
عاشق شدن و از دست دادن
بهتر از هرگز عاشق نشدن است.

درخت سمّی

از دوستم خشمگین بودم

خشم خود را شجاعانه با او در میان گذاشتم

خشم من فرو نشست و آرام شد

از دشمن خود خشمگین بودم

این خشم را در اعماق ضمیر خود بر هم انباشتم،این خشم

اوج گرفت و تمام جسم و جانم را تسخیر کرد.

هر صبح و شب ، لرزان و هراسان نهال خشم را با اشکهایم

آبیاری کردم

و با لبخند های ظاهری و فریبکارانه بر این نهال نور تاباندم.

و شب و روز رشد کردتا اینکه روزی به ثمر نشست و یک

سیب نورانی بر روی آن ظاهر شد

و دشمن من این سیب را که می درخشید مشاهده کرد

و او می دانست که این سیب از آن من است.

وقتی شب چون ابری سیاه همه جا را در بر گرفت و او برای

دزدی به باغ من آمد

صبح با خوشحالی دیدم که دشمن من در زیر درخت درازکش

افتاده است.

ویلیام بلیک (1757-1827)